شصت و هفت

یک ماه و نیم پیش که رفتم مسافرت چمدان ها خیلی برام سنگین بودن

یکی چهل کیلو و دومی چهل و پنج کیلو 

سه هفته اس دوچرخه سواری میکنم

هیچی دوباره کمرم گرفت

حالا چند روز فقط پیاده روی تا ول کن

اشتباه کردم باید بجای دوچرخه سواری دمبل میزدم

 

لانگیسموس گروپ اینترمیدیت 

 

نوساناتم زیاده والا

تا میام خودم با یه قسمت زندگی هماهنگ کنم یه جای دیگه اش می لنگه 

همیشه همین 

 

 

 

پی نوشت: فکرکنم یه چند روز دیگه اون علامت روی نقشه رو پاک کنم

تصمیماتی که از عصبانیت میان همیشه احمقانه هستن

اون همسایه ای که اذیت میکردن فقط احمقن

به خودم گفتم خب تو ازشون چی می دونی؟

هیچی نمی دونی

رفتم دیروز پشت در خونه شون نشستم

انقدر باهوش نیستن که متوجه بشن

چند ساعت فقط بهشون گوش کردم

یه پدر یه مادر سه تا بچه

من اصلا نمی دونستم

سه تا بچه خیلی کوچیک

یه یک ساله دو تا نو پا 

یکی شاید سه یا چهار سال اون یکی شاید پنج یا شش سال

بچه ها کلافه معلوم تغذیه بدی دارن

پدری که سر کار نیست و عصر میره سر کار 

مشخص مشکل مالی دارن

مادری که عصبی شده هر نیم ساعت یک بار سر بچه هاش داد میکش

من حتی از اینا شکایت بکنم هم فایده نداره

اصلا غیر منطقیه بشه سه تا بچه شیطون و کوچیک جمع کرد

تازه مشکل مالی هم داشته باشی

 

منم اگه همیشه زخم و داغونم احتیاج به استراحت دارم مشکل خودمه

بچه منطق نمیفهمه

 

شاید بعدا سعی کردم کمکشون کنم

فقط باید یه راهی پیدا کنم که هم کمکشون کنم هم نفهمن من بودم 

واقعا حوصله جیغ کشیدن بچه هارو ندارم