هفتاد و یک

من یه فانتزی قدیمی دارم

که وقتی به یه حدی رسیدم یه نفر استخدام میکنم

که فقط هرروز چند ساعت بغلش کنم 

یعنی انقدر من بغل دوست دارم

 

دو هفته استراحتم تموم شد

اصلا هم استراحت مطلق نبود

از روز سوم بلندشدم به کار کردن

اون ارامبخشی که دکتر بهم داده بود و استفاده نکردم

مورفین بود

 

الان برگشتم 

یعنی جنوب نیستم 

داستانش مفصله

یه بنده خدایی داشت می مرد

مسومیت دارویی که سیستم گوارش بهم ریخته بود

۲۴ روز نتونسته بود چیزی بخوره با هر وعده استفراغ و اسهال

دو دفعه بستری شده 

ده تایی متخصص دیدنش نفهمیدن مشکل چیه

 

بعد ایشون خیلی خیلی خیلی در حق من بدی کرده در زندگی

به حدی که روانشناسم میگه بشین از مرگش لذت ببر و حقشه زجر بکشه

خلاصه منم که احمق

طبق معمول فکر کردم راضی به زجر کش شدن هیچکس نیستم

و از اونجایی که اندازه دو تا دکترا کتاب در مورد گوارش خوندم

سیستم زیادی خوب میشناسم 

انقدر که من با زخم معده و روده زجر کشیدم چند سال

داروهاش گفتم قطع کردن 

داروی جدید بهش دادم و منع مصرف و ....

چهار روز پیش تقریبا بود

دلم نیومد بگم گور جدو ابادش

دیروز با پرواز ظهر برگشتم رفتم خونه شون

اولین وعده غذایشو با من دیروز بعد از بیست و چهار روز خورد

امروز حتی یکم راه رفت

قبلا انقدر توان نداشت که راه بره یا حرف بزن

امشب دیگه داره غر میزنه

 

من دارم فکر میکنم مرض داشتی زنده نگهش داشتی

 

کرم دارم میفهمی

کرم

دفعه دیگه به خودت بگو 

به تو چه

 

 

بعد نوشت ۱: شجاعتش ندارم برای روانشناسم تعریف کنم

کلا از دستم شاکی

میگه چی کار داری انقدر بفکر بقیه نباش

کلا ازم ناامید شده

 

بعد نوشت ۲: با این وضعیت کمر من مسافرت یکم برام ترسناک بود

فقط با یه کوله کوچیک اومدم اونم چرخ دار که بلندش نکنم

همونم سلفون پیچ کردم دادم بار که مجبور نشم برش دارم بخاطر وزنش

 

اصلا ولش کن دارم زیادی فکر میکنم

شب بخیر

 

 

بعد نوشت ۳: خونشون از جنوب گرم تره